Χριστός Ανέστη!

Η αγία μας Εκκλησία, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να ζούμε αυτές τις ημέρες μέσα σ' αυτό το ανεπανάληπτο και μοναδικό κλίμα, του μηνύματος της αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και το μήνυμα της αναστάσεως είναι το μήνυμα εκείνο που καταργεί κάθε έννοια φθοράς και κάθε έννοια θανάτου όχι μόνο όσο αφορά το μέλλον και την προσδοκία αλλά και από κάθε τι που έχει σχέση με το παρόν και το παρελθόν. Διότι ο Ιησούς Χριστός με την ανάσταση Του έρχεται να ευεργετήσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Και όταν λέμε ανθρώπινο γένος, δεν μένει κανείς έξω. Ούτε απ' αυτούς που έζησαν πριν από μας, ούτε απ' αυτούς που ζουν και είναι σύγχρονοί μας, αλλά ούτε και απ' αυτούς που θα έρθουν. Και εδώ βρίσκεται το σημείο της υπερβάσεως ανάμεσα στην έννοια του χρόνου και του χώρου, διότι τα πάντα οροθετούνται πλέον σε μια άλλη διάσταση. Και αυτή είναι το αιώνιο παρόν του Θεού. Και στο παρόν του Θεού δεν υπάρχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον. Υπάρχει το αιώνιο παρόν Εκείνου ο οποίος δημιούργησε τον κόσμο με αγάπη. Εκείνου ο οποίος σφράγισε με θαυμαστή νομοτέλεια την λειτουργία του σύμπαντος κόσμου και μας δίνει αυτήν την ευκαιρία να ζήσουμε και εμείς σ' αυτήν την ειρηναία διάσταση του αιωνίου παρόντος τα παρελθόντα ως παρόντα αλλά και τα μέλλοντα ως παρόντα.

Γι' αυτό και ακριβώς το λόγο το μήνυμα «Χριστός Ανέστη», που ακούστηκε τότε, ακούγεται και τώρα. Και εδώ 2000 και πλέον χρόνια η αγία μας Εκκλησία ομολογεί «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος». Και το «Αληθώς Ανέστη» δεν είναι απλώς μια λεκτική διατύπωση, Αλλά είναι το αντίκρισμα της εμπειρίας των πατέρων, της εμπειρίας των Αγίων. Είναι το αντίκρισμα εκείνο το οποίο έχει σχέση με το βίωμα του κάθε πιστού όλους τους αιώνες, που κατόρθωσε να ζει όμως στο αιώνιο παρόν του Θεού.

Αυτή η μεγάλη προνομιακή, αδελφοί μου, χορηγία προς το άνθρωπο είναι κάτι το μοναδικό, είναι κάτι το εξαιρετικό, το θαυμάσιο. Να μπορείς εσύ τώρα να ζήσεις αυτό που έγινε 2021χρόνια πριν. Και να μπορείς εσύ τώρα να ζήσεις αυτό, που θα γίνει μετα από τόσα χρόνια. Γι' αυτό και, όταν αναγιγνώσκομε εκεί στο «τά σά ἐκ τῶν σῶν» την ευχή που αναφέρεται στην μνήμη των γεγονότων που αποτελούν την έκφραση του λειτουργικού μας πυρήνα, λέγομε: «Μεμνημένοι τοίνυν τῆς σωτηρίου ταύτης ἐντολῆς... τῆς τριημέρου ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως, τῆς ἐκ δεξιῶν καθέδρας τῆς Δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν παρουσίας». Μα η Δευτέρα Παρουσία είναι κάτι που θα γίνει. Όμως εμείς το θυμώμαστε τώρα. Μα στη μνήμη ανήκει αυτό που είναι παρελθόν και παρόν, πως θα θυμάσαι κάτι που είναι στο μέλλον. Μέσα, λοιπόν στην λειτουργική μας ζωή ζούμε και τα μέλλοντα και τα παρόντα.

Και σήμερα η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στο πρόσωπο εκείνο το εκλεκτό. Το μοναδικό πρόσωπο της Παναγίας Παρθένου. Είναι αφιερωμένη η σημερινή ημέρα σ' εκείνη, για την οποία ψάλλομε εις την θ΄ ωδή: «Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένη, Ἀγνή παρθένε, χαῖρε, καί πάλιν ἐρῶ χαῖρε». Το πρώτο χαίρε του αγγέλου πότε ήταν; Στον Ευαγγελισμό, 25 Μαρτίου. «Καί πάλιν ἐρῶ χαῖρε». Για ποιο πράγμα είναι ο δεύτερος χαιρετισμός; «Ὁ σός υἱός ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου». Το δεύτερο χαίρε είναι το χαίρε της αναστάσεως. Είναι το χαρμόσυνο μήνυμα που φέρνει ο αρχάγγελος στην Παναγία μας για την ανάσταση του Κυρίου.

Και γι' αυτό μέσα σ' αυτήν την εβδομάδα, που είναι η Διακαινήσιμος και η οποία εκφράζει την καινή κτίση, η οποία εκφράζει την καινούργια πορεία προς την αφθαρσία, την αθανασία και την τελειότητα, η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη σε εκείνη ως Ζωοδόχον Πηγήν, ως μητέρα της ζωής αλλά και ως εκείνη, η οποία δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, δεν εγκατέλειψε τους πιστούς, δεν εγκατέλειψε όλους εμάς, που είμαστε παιδιά της, αλλά μένει κοντά μας με πολλές θαυματουργικές εκδηλώσεις της αγάπης της.

Σήμερα ο νους μας και η σκέψη μας βρίσκεται εκεί που η Παναγία έκανε το μεγάλο θαύμα, έξω από την Βασιλίδα ων πόλεων στην Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στου Βαλουκλή. Εκεί που είχαν ζήσει οι πατέρες μας στιγμές συγκινήσεως. Εκεί που και μέχρι σήμερα είναι αναμμένο το καντήλι. Εκεί που το Οικουμενικό Πατριαρχείο δίνει την μαρτυρία της πίστεως και της αγάπης προς την Κυρία Θεοτόκον. Εκεί που μέχρι σήμερα γίνονται λαμπρές πανηγύρεις αλλά και πολλά θαύματα από την Παναγία μας.

Η Ζωοδόχος Πηγή του Βαλουκλή είναι εκείνη που μαρτυρεί τα πολλά και αναρίθμητα θαύματα που πραγματοποιούνται με την χάρη και την δύναμη του αναστάντος Κυρίου, για να βεβαιώνουν παντού ότι όντως ο άνθρωπος μπορεί απ' αυτήν την ζωή να προγεύεται όλων εκείνων των σημείων που καταγράφει η αγάπη του Θεού και που αποτελούν το άγγελμα και το μήνυμα της καινούργιας ζωής,. ζωής που πηγάζει μέσα από ευλογία του Ζωοδόχου Τάφου.

Αυτός ο τόπος της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής έχει σχέση με την Βασιλίδα των πόλεων και με τον αυτοκράτορα Ιουστιανό. Ο αυτοκράτορας Ιουστιανός είχε πρόβλημα μεγάλο με την υγεία του. Και αφού είχαν εξαντληθεί όλες οι δυνατές υπηρεσίες, που μπορούσαν να του προσφέρουν οι τότε μεγάλοι ιατροί, κατέφυγε στην Παναγία. Πήγε στην Ζωοδόχο Πηγή. Και ζήτησε τη χάρη και το έλεος της Παναγίας με πολλή πίστη και με πολλή αγωνία, αφού ήταν πλέον η μόνη ελπίδα, στην οποία μπορούσε να καταφύγει. Είχε πρόβλημα με την λειτουργία των νεφρών του. Είχε φτάσει το τέλος, πέθαινε, ήταν οριακή πλέον η κατάσταση. Κατέφυγε, λοιπόν, στην Παναγία μας και εκείνη τον θεράπευσε. Έκανε το θαύμα της. Και τότε ο Ιουστιανός σκεφτόταν να γκρεμίσει το μικρό ναό και να χτίσει έναν πολύ μεγάλο. Τότε εμφανίζεται η Παναγία στον ύπνο του και του λέει: «Δεν είναι ωραίο πράγμα να καταστρέψεις τον κόπο του άλλου. Αν θέλεις να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου προς εμέ και του Υιού μου, να ανεγείρεις ναόν πρός δόξαν και τιμή του Υιού μου». Τότε αποφάσισε και ανέγειρε τον μεγάλο ναό της του Θεού Σοφίας. Την Αγιά Σοφιά. Η Αγιά Σοφιά από την Ζωοδοχου Πηγη ξεκίνησε.

Σήμερα, λοιπόν, τιμούμε την Παναγία ως Ζωοδόχου Πηγή. Και ας την παρακαλέσουμε, να ανοίξει τους κρουνούς της μητρικής της αγάπης και να μας γεμίσει από το νερό της ζωής, για να ξεδιψάσουμε και να ζήσουμε αυτήν την ευλογία της παρουσίας και της υπέρτατης χορηγία της αγάπης της. Γιατί σήμερα, αδελφοί μου, εκείνο που μπορεί πραγματικά να μας γεμίσει, να μας δυναμώσει, να μας ευλογήσει, είναι η μητέρα μας η Παναγία μας, είναι η προστάτης του γένους μας, είναι η Ζωοδόχος Πηγή από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε την χάρη των ιαμάτων για τις ψυχές και για τα σώματά μας, για την παρουσία μας. Ναί, είναι εκείνη που μας δίνει την δύναμη και μας δείχνει τον δρόμο του Αναστάντος Υιούτης. Αυτόν το δρόμο να βαδίσουμε, αν θέλουμε να δούμε καλύτερες μέρες. Να αφήσουμε όλα τα άλλα και να πάρουμε την απόφαση να βαδίσουμε το δρόμο του Αναστάντος Κυρίου. Το δρόμο της αγάπης, το δρόμο της πίστεως, το δρόμο της αναφοράς μας στον ένα και αληθινό Θεό. Τον δρόμο που έχει ως νόμο τη δική μας σωτηρία και την δική μας πνευματική ωφέλεια και προκοπή.