ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’ 4 Τύφλωσι, ἀπίστων, φωτισμός ἀποστόλων, κήρυξι τῆς ἀληθείας

4. 1Γι' αὐτό, ἀσκώντας αὐτή τή διακονία, πού μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀνατέθηκε, δέν ἀποκάμνουμε (ὅσα καί ἄν ὑποφέρωμε). 2 Ἀπαρνηθήκαμε δέ τά σκοτεινά ἔργα, πού προκαλοῦν αἰσχύνη, καί δέν βαδίζουμε μέ πανουργία, οὒτε νοθεύουμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μέ τή φανέρωσι τῆς ἀληθείας συσταίνουμε τούς ἑαυτούς μας σέ κάθε συνείδησι ἀνθρώπων ἑνώπιον τοῦ Θεοῦ. 3 Ἄν δέ τό εὐαγγέλιο, πού κηρύττουμε, εἶναι καί σκεπασμένο, σκεπασμένο εἶναι γι' αὐτούς, πού βαδίζουν πρός τήν ἀπώλεια. 4 Ὁ Θεός τοῦ αἰῶνος τοῦτου (ὁ Σατανᾶς) τύφλωσε τίς διάνοιες τῶν ἀπίστων, γιά νά μήν μποροῦν νά ἰδοῦν τό φῶς τοῦ λαμπροῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος (ἐπειδή προσέλαβε σάρκα) εἶναι ὁρατή μορφή τοῦ (ἀοράτου) Θεοῦ. 5 Δέν κηρύττουμε βεβαίως τούς ἑαυτούς μας, ἀλλά τόν Ἰησοῦ Χριστό τόν Κύριο. Τούς δέ ἑαυτούς μας κηρύττουμε δούλους σας γιά τόν Ἰησοῦ. 6 Διότι ὁ Θεός, πού διέταξε μέσα ἀπό τό σκότος νά λάμψῃ φῶς, αὐτός ἔλαμψε στίς διάνοιές μας, γιά νά φωτισθοῦμε νά γνωρίσωμε τή δόξα τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ .

Ἡ ἀδυναμία τῶν ἀποστόλων ἀποδεικνύει τη δύναμι τοῦ Θεοῦ

7 Ἔχουμε δέ αὐτό τό θησαυρό (τή θεία ἀποκάλυψι) μέσα σέ πήλινα εὔθραυστα δοχεῖα (μέσα στούς ἀδυνάτους ἑαυτούς μας), γιά νά φαίνεται, ὅτι ἡ ὑπερβολική δύναμι (πού ὑπάρχει σέ μᾶς) εἶναι τοῦ Θεοῦ καί δέν προέρχεται ἀπό μας. 8 Ἀπό παντοῦ πιεζόμεθα, ἀλλά δέν ἀγχωνόμεθα. Φθάνουμε σέ ἀδιέξοδο, ἀλλά δέν ἀπελπιζόμεθα. 9 Διωκόμεθα, ἀλλά δέν ἐγκαταλειπόμεθα. Πέφτουμε κάτω ἀπό τά κτυπήματα, ἀλλά δέν χανόμεθα. 10 Πάντοτε στό σῶμα περιφέρουμε τό θάνατο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, γιά νά φανερωθῇ στό σῶμα μας καί ἡ ζωή τοῦ (ἀναστημένου) Ἰησοῦ. 11 Ναί! Πάντοτε ἐμεῖς, ἄν καί ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε, παραδιδόμεθα γιά τόν Ἰησοῦ σέ θάνατο, γιά νά φανερωθῇ καί ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ στή νεκρή μας σάρκα. 12 Ὥστε ὁ μέν θάνατος συντελεῖτε σέ μᾶς, ἡ δέ ζωή σέ σᾶς (Ἐμεῖς πεθαίνουμε σωματικῶς, γιά νά ζῆτε σεῖς πνευματικῶς). 13 Ἐπειδή δέ ἔχουμε τό ἴδιο πνεῦμα τῆς πίστεως συμφώνως πρός τό λόγο τῆς Γραφῆς, Πίστευσα, γι' αὐτό καί μίλησα, καί ἐμεῖς πιστεύουμε, γι' αὐτό καί μιλοῦμε. 14 Καί ξέρουμε, ὅτι ἐκεῖνος, πού ἀνέστησε τόν Κύριο Ἰησοῦ, θ' ἀναστήσῃ καί μᾶς διά τοῦ Ἰησοῦ, καί θά μάς παρουσιάσῃ μπροστά του μαζί μέ σᾶς.

15 Ὅλα λοιπόν γίνονται γιά σᾶς, ὥστε μέ τά πολλά νά πλεονάσῃ ἡ εὐεργεσία καί νά προκαλέσῃ πλουσία εὐχαριστία γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Προσωρινή θλῖψι καί αἰωνία δόξα

16 Γι' αὐτό δέν ἀποκάμνουμε, ἀλλ' ἄν καί ὁ ἐξωτερικός μας ἄνθρωπος (τό σῶμα) διαρκῶς φθείρεται, ὅμως ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος (ἡ ψυχή) διαρκῶς ἀνανεώνεται. 17 Ἡ δέ προσωρινή καί ἐλαφρή θλῖψι μας προετοιμάζει γιά μᾶς αἰώνια καί ὑπερβολικά ὑπερβολική σέ βαρύτητα δόξα. 18 ἐφ' ὅσον δέν ἀποβλέπουμε σ' αὐτά, πού βλέπουμε, εἶναι πρόσκαιρα, ἐνῷ ἐκεῖνα, πού δέν βλέπουμε, εἶναι αἰῶνια.