ΟΜΩΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ...
Κυριακή Η' Ματθαίου, 2α Αυγούστου 2020 και στον κατάμεστο Ιερό Ναό μας, ο π. Νικόλαος στην ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε σήμερα ξεδιπλώνει μπροστά μας ένα άλλο θαυμαστό γεγονός που επιτέλεσε ο Κύριός μας, το οποίο έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία ως προς τα βαθύτερα μηνύματα που μπορούμε να αντλήσουμε από το περιεχόμενό του. Το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων είναι από τα πιο γνωστά και τόσο γλαφυρά που αποτυπώνει η γραφίδα των Ευαγγελιστών. Συγκεκριμένα, στη σημερινή περικοπή, ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του βρέθηκαν σε περιοχή της Γαλιλαίας. Πλήθη ανθρώπων έσπευσαν με τους ασθενείς τους κοντά Του. Ο Χριστός απλόχερα τους δέχθηκε, άρχισε να τους διδάσκει, αλλά και θεράπευσε όλους τους αρρώστους
Ο κόσμος, μαγεμένος από όσα άκουγε από το Διδάσκαλο, που παρηγορούσε τις καρδιές, Τον άκουγε χωρίς να θέλει να φύγει. Όταν άρχισε να βραδιάζει, οι Μαθητές προέτρεψαν τον Χριστό να απολύσει τον όχλο για να μεταβούν στην πλησιέστερη πόλη και να εξασφαλίσουν τροφή, αλλά Εκείνος ζήτησε από τους ίδιους να θρέψουν το λαό. Οι μαθητές όμως είχαν μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια δεν ήταν δυνατόν να τραφούν πέντε χιλιάδες άνδρες, χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά. Όμως, αυτό που είναι αδύνατο για τους ανθρώπους είναι δυνατό για τον Θεό. Ο Κύριος επιτελεί το θαύμα ευλογώντας τους άρτους και τα ψάρια. Λέει στους μαθητές «φέρτε τα εδώ» και αφού πήρε στα χέρια Του τα ψάρια και τα ψωμιά προσευχήθηκε, υψώνοντας το βλέμμα στον ουρανό και μετά, αφού τα ευλόγησε, άρχισε να κόβει κομμάτια τα ψωμιά και να μοιράζει στους μαθητές και αυτοί στο πλήθος. Όλοι χόρτασαν με το παραπάνω και δεν ήταν λίγοι, πέντε χιλιάδες άνδρες χωρίς γυναίκες και παιδιά· από τα περισσεύματα γέμισαν δώδεκα κοφίνια ένα για κάθε μαθητή, για να θυμούνται έτσι παντοτινά το θαύμα.
Ο χορτασμός των «πεντακισχιλιών», δεικνύει το ενδιαφέρον του Χριστού για τα απλά και καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, όπως αυτό της διατροφής. Είναι πολύ συκοφαντικό να λέγεται ότι το Ευαγγέλιο ασχολείται μόνον με τα πνευματικά ή μόνον για την ψυχή, ή μόνον για τα μετά θάνατο. Όλη η ζωή και η δράση του Ιησού Χριστού, όμως, απέδειξε το αντίθετο, ότι δηλαδή ασχολείται με όλο τον άνθρωπο· πάντα ασχολήθηκε με τα τρέχοντα και καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων, αλλά με έναν άλλον πρωτόγνωρο τρόπο, με την προοπτική της εμπιστοσύνης στον Θεό. Η πρακτική αυτή της ευλογίας στο όνομα του Ιησού Χριστού, διατρέχει την ζωή και τα έργα της Εκκλησίας στους αιώνες. Σε όλα τα κομμάτια του ανθρώπινου βίου η ευλογία της Εκκλησίας ήταν διάχυτη. Δεν υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά και καρπός της γης στα οποία να μην εκχέεται η ευλογία του Θεού διά της Εκκλησίας.
Αγαπητοί αδελφοί, από την σημερινή περικοπή φαίνεται ότι οι άνθρωποι της εποχής εκείνης προτίμησαν να ακούσουν τον Χριστό, χωρίς να τους προβληματίζει η έλλειψη των τροφίμων και το ερημικό τοπίο. Αυτή η φιλότιμη στάση τους, τούς οδήγησε να καρπωθούν και τα πνευματικά και τα υλικά αγαθά, μέσω της ευλογίας του Χριστού. Επομένως και εμείς ας αναζητάμε την ικανοποίηση κυρίως των πνευματικών αναγκών μας, να συναντήσουμε τον Χριστό και να εγκολπωθούμε την κοινωνία μαζί Του και όλα τα υλικά, εύκολα θα προστεθούν. Αδιάψευστοι δείκτες στην πορεία μας αυτοί οι άγιες μορφές που προβάλλει η Εκκλησία, μεταξύ των οποίων και ο Άγιος και Πρωτομάρτυρος Στέφανος που σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την ανακομιδή των ιερών Λειψάνων του.
Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή: "ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος".
Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.
Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί. Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια - κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ' αυτούς την αμαρτία αυτή.
