ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ...

«Ἀπό τότε ἤρξατο κηρῦσσειν∙

καί λέγειν∙ μετανοεῖτε» (Ματθ. 4,17).

     Κήρυγμα μετανοίας ακούστηκε το πρώτο από το στόμα του Κυρίου όταν άρχισε το σωτήριο έργο Του. Και το συνέχισε καθ' όλον το διάστημα της δημοσίας δράσεώς Του. Και στους μαθητές Του παρήγγειλε «κηρυχθῆναι ἐπί τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν» (Λουκ. 24,47)...

     Είναι άξιο προσοχής, ότι το κήρυγμα της μετανοίας έκανε και προς τον λαό «τόν καθήμενον ἐν σκότει ... ἐν χώρᾳ και σκιᾷ θανάτου» (Ματθ. δ΄, 16). Γιατί εκείνοι είχαν μεγαλύτερη ανάγκη μετανοίας. Και τούτο γιατί:

α) Η ψυχική οδύνη της αμαρτίας που βρίσκεται στον άνθρωπο απαιτεί την απαλλαγή απ' αυτής, και

β) την απαλλαγή αυτή προμηθεύει η ΜΕΤΑΝΟΙΑ.

Α)

1. Δράμα συντελείται στην ψυχή του αμαρτωλού. Η αμαρτία υπόσχεται την χαρά, αλλά κάθε άλλο χαρά δίνει. Οι τύψεις της συνειδήσεως καθιστούν μαρτυρική την ζωή του αμαρτωλού.

2. Τώρα αν κανείς στις θλίψεις της συνειδήσεως προσθέσει και τα ποικίλα προβλήματα υγείας, οικονομικών, κοινωνικών κλπ... οπότε θα μπορέσει να εννοήσει κάπως την σημασία των λόγων «θλῖψις καί στενοχωρία ἐπί πᾶσαν ψυχήν ἀνθρώπου του κατεργαζομένου τό κακόν...» (Ρωμ. 2,9).

3. Αυτή τη κατάσταση της αμαρτίας ο ιερός ευαγγελιστής, και προ αυτού ο θεόπνευστος προφήτης, παρομοιάζει με χώρα, η οποία ζει στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου. Πρός τους κατοίκους μιας χώρας απευθυνόμενος ο Σωτήρ και θέλει να τους απαλλάξει από την αγωνία στην οποία βρίσκονται υποδεικνύει ως μέσον απαλλαγής την μετάνοια. «Μετανοεῖτε».

Β)

1. «Μετανοεῖτε», δηλαδή αλλάξατε σκέψεις, αισθήματα, αποφάσεις, ενέργειες, τρόπο ζωής ... Εως τώρα τρέχατε μακρυά... Τώρα ας γίνει μία στροφή, η μάλλον επιστροφή πρός τον Πατέρα και μας καλεί τούς αμαρτωλούς «Δεύτε πρός με, πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». (Ματθ. 11,28). Εκείνο, το οποίο ζητούσατε στην αμαρτία και φυσικά ΔΕΝ το βρήκατε θα σας το δώσω εγώ. «Εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Ματθ. ια΄, 29).

2. Και είναι αυτός ως δημιουργός και ως σωτήρ της ανθρώπινης ψυχής, ο μόνος αρμόδιος, που ξέρει τις ανάγκες της... τους πόθους της... και κατέχει τη δύναμη να τους ικανοποιήσει.

3. Την τοιαύτη «ἀνάπαυσιν τῶ ψυχῶν», την οποία υπόσχεται ο Κύριος, πόσο ζωηρά και παραστατικά την εκφράζει ο ιερός ευαγγελιστής! «Ο Λαός ... είδε φως μέγα». Όταν έλθει το φως ποια ανακούφιση! Όταν στον μελλοθάνατο αναγγελθεί η χάρις... όταν παρ' ελπίδα ο ασθενής θεραπευθεί... Όλα φως, ¨ολα χαρά!...

4. Και την βαθιά ικανοποίηση της ψυχής για την μετάνοια την ομολογούν όσοι χρησιμοποίησαν την μετάνοια και απέρριψαν το φορτίο των αμαρτιών. «Ἀφέωνταί σοι αἱ ἀμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2).

Πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση της ανθρωπότητας, εάν όλοι ήθελαν να πραγματοποιήσουν την πρόσκληση: «μετανοείτε», «δεῦτε πρός με»! Η αγωνία, η αβεβαιότητα, τα τόσα δεινά, θα ἔπαυαν και ένα φως ιλαρόν, θα διεχύνετο παντού. Φως ελπίδος, χαράς, φως ικανοποιεί τους βαθύτατους πόθους της ανθρωπίνης ψυχής, ολοκλήρου της ανθρωπότητας. Το φως της Βασιλείας του Χριστού.