Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΚΑΡΕΩΤΗΣ...

                 Γεννήθηκε στην Ουκρανία. Στο Άγιο Ορθόδοξο Βάπτισμα έλαβε το όνομα Ονούφριος. Στην νεότητά του παρασύρθηκε και έφθασε να διαπράξει κάποιον φόνο. Σύντομα μετανόησε ειλικρινά και θέλησε να μονάσει, για να κλάψει τις αμαρτίες του. Πήγε στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην περιοχή Σούπρασλ της Πολωνίας, στην υπακοή του Ιερομονάχου Παφνουτίου Σέγκεν (+1510), από τον οποίο εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Αντώνιος.

                    Η θύμηση όμως της μεγάλης αμαρτίας, του φόνου, δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Ήθελε να βρει ησυχαστικότερο τόπο. Έτσι αποφασίζει να μεταβεί στο Άγιον Όρος, με απώτερο σκοπό να μαρτυρήσει για τον Χριστό από τους κατακτητές της Ελλάδος Τούρκους, όταν θα του εδίδετο η ευκαιρία. Κατοίκησε στο Κελλί του Αγίου Σάββα της Σερβίας στις Καρυές, (πρωτεύουσα του Αγίου Όρος), γνωστό «Τυπικαριό».

                   Εκεί, αγωνιζόμενος αυστηρά, σύμφωνα με την καθοδήγηση των γερόντων του, δεν έπαυε να επιζητεί το Μαρτύριο προς εξάλειψη των αμαρτιών του, αν και οι πατέρες τον απέτρεπαν προσωρινώς, λόγω της νεαρής ηλικίας του, διότι εφοβούντο ότι μπορεί και να αρνηθεί την πίστη μας.

                Μόλις όμως πληροφορήθηκε τον Μαρτυρικό θάνατο άλλων Νεομαρτύρων (κυρίως κάποιου Νεομάρτυρα Γεωργίου), που συνέβη εκείνο το χρονικό διάστημα στην Βουλγαρία, φούντωσε μέσα του η αγάπη για τον Χριστό και του Μαρτυρίου υπέρ του Ονόματός Του. Επιζητούσε το Μαρτύριο ακόμη και προς εξαγνισμό της ψυχής του για τον φόνο που είχε διαπράξει κάποτε. Αναχωρεί λοιπόν για την Θεσσαλονίκη. Ἐμαθε που υπάρχει Μουσουλμανικό τέμενος: Ήταν ο παλαιοβυζαντινός Ναός της Παναγίας Αχειροποιήτου, που κτίσθηκε το 5ον αιώνα.

                  Γνωρίζοντας την ημέρα της Λατρείας των Μουσουλμάνων (Παρασκευή), εισέρχεται στον Ιερό Ναό τον οποίο ο Σουλτάνος Μουράτ ο Β΄ (πατέρας Μωάμεθ του Πορθητή της Κων/πολης), είχε μετατρέψει σε Μουσουλμανικό τέμενος (τζαμί) το έτος 1430, μετονομάζοντάς τον «Εσκί Τζουμά», δηλαδή «Παλαιά Παρασκευή».

                  Κατά την διάρκεια λοιπόν της λατρευτικής προσευχής των Μουσουλμάνων, ο Όσιος Αντώνιος στέκεται σε κεντρικό σημείο του Ναού - Τζαμιού και κάνει τον Σταυρό του, πιθανόν πολλές φορές η και ψάλλοντας και προσευχόμενος δυνατά και προκλητικά. Οι εκεί πολλοί προσευχόμενοι μουσουλμάνοι εξοργίζονται, τον συλλαμβάνουν, και τον βασανίζουν φρικτά. Τον οδηγούν στον Πασά (διοικητή) της πόλεως και εν συνεχείᾳ στον δικαστή, οι οποίοι προσπάθησαν να τον μετατρέψουν στην πίστη τους, δίχως αποτέλεσμα. Τον καταδικάζουν σε ασιτία και πείνα για 10 μέρες και έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι δεν τον εξάντλησε αυτό το μαρτύριο. Τελικά, μετά από πολλά πολυήμερα βασανιστήρια, τον οδήγησαν στην φωτιά και έτσι θανατώθηκε για την πίστη του Χριστού, εξαγνίζοντας συγχρόνως τον εαυτό του για τον παλιό φόνο που διέπραξε, παίρνοντας από τον Αθλοθέτη Χριστό το τετραπλό Στεφάνι:

• Του Οσίου και Ασκητού
• Του ομολογητού
• Της Μετανοίας
• Του Μαρτυρίου

Οι Τούρκοι σκόρπισαν την στάχτη του σώματός του στον αέρα, για να μην παραλάβουν οι Χριστιανοί τίποτε από το σώμα του και τον τιμήσουν ως Άγιο. Το Μαρτύριό του και ημέρα της μνήμης του, τοποθετούνται στις 4 Φεβρουαρίου του 1516.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ - ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΤΑΧΙΑΟΣ, «ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΘΩΝΙΤΕΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ», ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ (Ι. Μονή Σίμωνος Πέτρας), ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, 2006.