Ψυχή καί Χριστός

Τοῦτο σᾶς λέγω καί σᾶς παραγγέλω‧ κἄν ὁ οὐρανός νά κατεβῇ κάτω, κἄν ἡ γῆ νά ἀνεβῇ ἐπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νά χαλάση, καθώς μέλλει νά χαλάση, σήμερον, αὔριον, νά μή σᾶς μέλῃ τί ἔχει νά κάμῃ ὁ Θεός. Τό κορμί σας ἄς τό καύσουν, ἄς τό τηγανίσουν τά πράγματά σας ἄς σᾶς τά πάρουν μή σᾶς μέλλει δώσατέ τα δέν εἶναι δικά σας.

Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται.

Αὐτά τά δύο, ὅλος ὁ κόσμος νά πέσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρῃ ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας. Αὐτά τά δύο νά τά φυλάγετε, νά μή τά χάσετε. Τώρα, ἀδελφοί μου, τί σημεῖον καρτεροῦμεν;

Δέν καρτεροῦμεν ἄλλο παρά ποτέ νά λάμψῃ ὁ Πανάγιος Σταυρός εἰς τόν οὐρανόν περισσότερον ἀπό τόν ἥλιον, καί νά λάμψῃ ὁ γλυκύτατος μας Ἰησοῦς Χριστός καί Θεός ἑπτα φοράς περισσότερον ἀπό τόν ἥλιον, μέ χίλιες χιλιάδες καί μύριες μυριάδες Ἀγγέλους, μέ δόξαν θεϊκήν.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΜΟΙ

Ὁ φυσικός τῶν Ἑβραίων, ὁ σαρκικός τῶν Τούρκων καί ὁ πνευματικός τῶν Χριστιανῶν.

Ἦτο ἕνας Ἕλληνας μίαν φοράν καί λέγει: Ἐγώ θέλω νά γίνω Ἑβραῖος. Εἶναι τρεῖς νόμοι‧ νόμος ὁ φυσικός εἶναι τῶν Ἑβραίων, ὁ σαρκικός τῶν Τούρκων καί ὁ πνευματικός τῶν Χριστιανῶν. Λέγει ὁ Ἕλληνας:

Ἄς πιάσω τόν φυσικό νόμον. Τόν διαβάζει καί λέγει: Ὅποιος σοῦ πάρῃ τό φόρεμα σου, πάρε του καί σύ τό ἰδικό του‧ ὅποιος σέ ἀδικήση δέκα γρόσια, πάρε του καί σύ ἄλλα δέκα‧ ὅποιος σέ σκοτώσῃ τόν ἀδερφόν σου, σκότωσε καί σύ. Λέγει ὁ Ἕλληνας: Ἐγώ πηγαίνω εἰς ἕνα δρόμον ἔρχεται ἕνας νά μοῦ πάρῃ τό ἐπανοφώριον‧ ἐγώ θέλω νά τοῦ πάρω τὀ ἰδικόν του κατρά τόν νόμον ἐκεῖνον‧ ἐκεῖνος δέν μέ ἀφήνει‧ πρέπει ἤ νά τόν φονεύσω ἤ νά μέ φονεύσῃ. Λέγει ὁ Ἕλληνας: Δέν εἶναι καλός ὁ νόμος τῶν Ἑβραίων.

Τώρα θέλω νά γίνω Τοῦρκος. Πιάνει τόν σαρκικόν, τόν διαβάζει καί λέγει ὅτι νά ἐντροπιάζη τόσας γυναῖκας καί πολλά αἰσχρά. Λέγει ὁ Ἕλληνας: Δέν μ' ἀρέσει καί αὐτός ὁ νόμος, εἶναι γουρουνήσιος.

Πάλιν λέγει: Ἀπό Τοῦρκος θέλω νά γίνω Χριστιανός. Πιάνει τόν πνευματικόν νόμον, τόν διαβάζει καί εὑρίσκει ὁπού τοῦ λέγει: Ὅποιος σοῦ πάρῃ τό ἕνα φόρεμα, νά τοῦ δώσῃς καί τό ἄλλο‧ καί ὅποιος σοῦ πάρῃ δέκα γρόσια, νά τοῦ δώσῃς ἄλλα δέκα καί ὅποιος σοῦ δώσῃ ἕνα ράπισμα ἀπό τό δεξιόν, νά γυρίσῃς, καί τό ἀριστερόν νά σοῦ δώσῃ καί ἄλλο. Τότε λέγει ὁ Ἕλληνας: Νά μάθω τήν δοκιμήν. Ἐγώ θέλω νάμπηγαίνω είς ἕνα δρόμον‧ ἔρχεται ἕνας νά μοῦ πάρῃ τό φόρεμα‧ ἐγώ κατά τόν νόμον πρέπει νά τοῦ εἴπω:Στάσο, ἀδελφέ, νά σοῦ δώσω καί τό ἄλλο. Ἔρχεται νά μοῦ πάρῃ δέκα γρόσια‧ ἐγώ τοῦ εἴπω: Στάσου, ἀδελφέ, νά σοῦ δώσω καί ἄλλα δέκα. Ἔρχεται νά μοῦ δώσῃ ἕνα μπάτσο‧ ἐγώ νά τοῦ γυρίσω καί τό ἄλλο μέρος νά μοῦ δώσῃ καί ἄλλον. Ἐμένα μοῦ φαίνεται πώς, ὅσον καί ἄν εἶναι κακός ὁ ἄνθρωπος καί ἄγριος, ἐγώ μέ τόν ἥμερον, σάν τοῦ ὁμιλήσω ταπεινά καί γλυκά λόγια, ἐκεῖνος θά παρακινηθῇ νά μοῦ δώσῃ ὀπίσω τό πράγμά μου ἤ καί νά μή μέ φονεύσῃ. Διότι ἐγώ ὡσάν τοῦ ἀντισταθῶ, ἤ θά μέ φονεύσῃ ἤ θά τόν φονέυσω.

                  Λ ο ι π ό ν   τ ο ῦ τ ο ς   ὁ ν ό μ ο ς ,   ὁ  π ν ε υ μ α τ ι κ ό ς,              

 ε ἶ ν α ι   κ α λ ό ς ,  κ α ί θ ά γ ί ν ω Χ ρ ι σ τ ι α ν ό ς.