ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ....

Αγαπητοί μου αδελφοί μου, λίγες ημέρες πριν από το άγιο και εκούσιο πάθος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, παραλαμβάνει ο Κύριος τους Μαθητάς Του κα αρχίζει να τους προετοιμάζει. Τους λέγει: «ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καί θά παραδοθεῖ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου εἰς τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους καί θά τόν σταυρώσουν καί τήν Τρίτη ἡμέρα θά ἀναστηθεῖ». Και καθώς ο Κύριος τους ομιλούσε για το επερχόμενο πάθος και για τα κοσμοσωτήρια γεγονότα, έρχονται οι Υιοί του Ζεβεδαίου και πλησιάζουν τον Κύριο και του λένε θέλουμε να μας κάνεις το χατίρι, θέλουμε να σοῦ ζητήσουμε κάτι: «ἕνας ἀπό μᾶς να εἶναι στά δεξιά σου καί ὁ ἄλλος νά εἶναι στά ἀριστερά σου, καθώς ἐσύ θά εἶσαι στή βασιλεία σου». Τότε ὁ Κύριος τούς εἶπε: «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δεν ξέρετε τι ζητάτε. Συνεχίζει και τους λέει ότι, για να φθάσει κανείς στη βασιλεία του Θεού, πρέπει να πιεί το ίδιο ποτήριο, πρέπει να βαπτιστεί το ίδιο βάπτισμα, αλλά από εκεί και πέρα το ποιός θα είναι δεξιά και αριστερά αυτό είναι θέμα του Θεού Πατρός.

Και βέβαια, επειδή μέσα στην ψυχολογία τους υπήρχε ο πειρασμός που υπάρχει σ' όλους τους ανθρώπους, δηλαδή ο πειρασμός της εξουσίας και της μεγαλομανίας, τους λέγει, λοιπόν ότι σε εσάς δεν θα πρέπει να ισχύει αυτό που ισχύει στον κόσμο όλο, στον οποίο αυτοί που είναι δυνατοί και εξουσιάζουν έχουν απέναντι στο Λαό και απέναντι στούς ανθρώπους μια εξουσία δυναστική. Εσείς να ξέρετε ότι αυτός που θέλει να είναι πρώτος πρέπει να είναι υπηρέτης όλων. Και ο Υιός του ανθρώπου, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός δηλαδή, ήλθε στον κόσμο για να σώσει το απολωλός, να σώσει τον άνθρωπο και να δώσει την ψυχή του, την ζωή του, «λύτρον ἀντί πολλῶν». Δηλαδή να θυσιαστεί ο ίδιος προκειμένου να ελευθερωθούν και να σωθούν πολλοί.

Τα λύτρα είναι το αντίκρισμα μιας αξίας, της αξίας ενός προσώπου , μιας ζωής. Όλοι λοιπόν, εμείς οι άνθρωποι, αδελφοί μου, λόγω της αμαρτίας δεσμευθήκαμε στην φθορά και στην δουλεία του θανάτου. Και απ' αυτήν την δουλεία του θανάτου και απ' αυτήν την σκλαβιά έρχεται και μας ελευθερώνει ο Ιησούς Χριστός. Και δίνει σαν λύτρο αυτής της ελευθερίας την ίδια του την ζωή, θυσιάζεται δηλαδή ο ίδιος επάνω στο Σταυρό. Και έρχεται να μας ερμηνεύσει ποιά είναι η δύναμη της αληθινής εξουσίας. Λέγοντας ότι αυτός που θέλει πραγματικά να εξουσιάζει δεν είναι αυτός που τυραννικά επιβάλλει την άποψή του, δεν είναι αυτός που εκμεταλλεύεται τον Λαό, δεν είναι αυτό που εκμεταλλεύεται τους υπηκόους του, δεν είναι αυτό που εκμεταλλεύεται εκείνους που του εμπιστεύθηκαν την εξουσία, αλλά αληθινός και αληθινά μεγάλος είναι εκείνος που υπηρετεί τον Λαόν. Είναι εκείνος που εμφανίζεται και είναι ο υπηρέτης. Ο δούλος, αυτός είναι πραγματικά μεγάλος, Δηλαδή, έρχεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να αποκαλύψει μια μεγάλη κεφαλαιώδη αλήθεια, ότι η δύναμη της εξουσίας δεν είναι ακατανίκητη.

Όταν ο άνθρωπος δεν συνειδητοποιήσει πως η εξουσία κατά Θεόν είναι γ διακονία και η διακονία είναι η σωτηρία, που είναι η θεογνωσία, που είναι ακριβώς να σταθείς δίπλα στον πονεμένο και να του δώσεις παρηγοριά, να σταθείς δίπλα στον ασθενή και να τον συμπαρασταθείς, να σταθείς δίπλα σ' αυτόν που είναι βασανισμένος και να τον παρηγορήσεις. Να προσφέρεις το χάρισμα σου, που σου έδωκε ο Θεός, για να είσαι χρήσιμος σ' αυτούς που είναι απέναντι και γύρω σου. Τότε είσαι πραγματικά μεγάλος, τότε ασκείς εξουσία. Γιατί η έννοια της εξουσίας στη ζωή της Εκκλησίας, αδελφοί μου είναι ταυτισμένη με μια έννοια που λέγεται διακονία.

Εξουσία στην Εκκλησία σημαίνει διακονία. Διακονία σημαίνει υπηρεσία. Εάν λοιπόν και οι κοσμικοί μας άρχοντες καταλάβαιναν ότι αυτό που θα τους καταξιώσει είναι το να υπηρετήσουν το συμφέρον του Λαού, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά στην κοινωνία μας.

Όμως ο Κύριος λέει «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Γιατί ο πειρασμός αυτός της εξουσίας είναι μέσα στην οικογένεια πρώτα από όλα, όπου που θέλει ο καθένας να κάνει το δικό του. Είναι μέσα στα παιδιά, που πολλές φορές τα βλέπετε να τσακώνονται γιατί θέλει να γίνει το δικό τους. Βλέπετε ένα μικρό παιδί μέσα σε μια οικογένεια, θέλει να γίνει το δικό του. Και αν δεν γίνει το δικό του, φωνάζει, κλαίει, πεισματώνει. Αυτή λοιπόν η αντίληψης να έχουμε δηλαδή την κυριαρχία, να έχομε εξουσία, να επιβάλλουμε την γνώμη μας, είναι η αιτία που πολλές φορές δημιουργεί τις μεγαλύτερες συγκρούσεις.

Πόσα ανδρόγυνα δεν τσακώνονται. Γιατί; Γιατί άλλα λέει ο άνδρας και άλλα η γυναίκα. Και προσπαθεί να επιβληθεί ο ένας έναντι του άλλου. Και όλοι οι άνθρωποι μέσα τους και μέσα μας έχουμε αυτήν την έμφυτο τάση, να ηγηθούμε, να έχουμε άποψη και να ζητήσομε από το Θεό να είμαστε εμείς εκείνοι που θα διακρινόμεθα, εκείνοι που θα στεκόμαστε μπροστά.

Αν το ζητάμε αυτό για να υπηρετήσουμε τον άνθρωπο και το θέλημα του Θεού, τότε έχει καλώς. Αν το ζητάμε γιατί μας αρέσει έτσι η προβολή και θέλουμε να γίνει το δικό μας, τότε ισχύει αυτό που λέει ο Κύριος «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δεν ξέρετε τι ζητάτε. Και βλέπετε σήμερα που έχουμε φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο καταπτώσεως ηθικής, πνευματικής, οικονομικής, κοινωνικής. Βλέπετε σήμερα που όλα δοκιμάζονται και όλα περνούν την κρίση τους, ο άνθρωπος στρέφεται και ζητάει. Άλλος ζητάει δανικά, άλλος ψάχνει να βρει δάνειο. Όλοι οι οικονομικοί παράγοντες καθημερινά αγωνιούν για το τι θα συμβεί και τελικά τι ζητούμε; Ζητούμε αυτό που είναι το πραγματικό όφελος και το πραγματικό συμφέρον μας; Ζητούμε από τον Θεό την βασιλεία του; Ζητούμε την σωτηρία μας; Ζητούμε να βγούμε από αυτή την οικονομική κρίση και από την πανδημία που μας μαστίζει τόσο καιρό; Έχουμε καταλάβει την απομάκρυνσή μας από τον Θεό; Ας ενώσουμε όλοι μαζί τις προσευχές μας και ας ζητήσουμε από τον Πανάγαθο Θεό την Μετάνοια και την Αγάπη.

Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, στα πρώτα χρόνια της ζωής της είχε πάρει λανθασμένο δρόμο. Ζούσε μέσα στην πορνεία, μέσα στην αμαρτία, και αυτή η λαθεμένη επιλογή της την είχε οδηγήσει στον έσχατο ξεπεσμό. Όλοι την περιφρονούσαν, όλοι την εκμεταλλεύονταν, όλοι την ήθελαν για την ηδονή της αμαρτίας. Τίποτα άλλο. Ήταν καταδικασμένη, ξεγραμμένη απ' όλους. Όμως αυτή μέσα στην ψυχή της είχε κάτι το ξεχωριστό. Είχε μια σπίθα ελπίδος και αγάπης προς το έλεος του Θεού. Και όταν πήγε να προσκυνήσει στο ναό των Ιεροσολύμων το Πανάγιο Ξύλον, τον Τίμιον Σταυρόν, ένοιωσε κάτι να τη σπρώχνει προς τα πίσω. Δεν μπορούσε να μπει στο ναό. Και τότε παρακάλεσε τον Κύριο και είπε: «ἐπίτρεψε με νά προσκυνήσω τόν σταυρό σου καί ἀπ' τήν στιγμή ἀλλάζω ζωή».

Και πράγματι την επέτρεψε ο Κύριος. Μπήκε στο ναό, προσκύνησε το Τίμιο Ξύλο και από εκείνη τη στιγμή αλλάζει η ζωή της. Παίρνει την σωστή απόφαση. Μετανοεί, αλλάζει τρόπο σκέψεως και ζωής και φεύγει στην έρημο του Ιορδάνου. Και περνάει χρόνια εκεί με νηστεία, με προσευχή, με μετάνοια για να την συναντήσει μετά από χρόνια ο άγιος Ζωσιμάς, στον οποίο εξομολογείται τη ζωή της και από τον οποίο λαμβάνει την Θεία Κοινωνία. Και κλείνουν συνάντηση μετά ένα χρόνο στο ίδιο σημείο. Και όταν πηγαίνει ο Άγιος Ζωσιμάς μετά από ένα χρόνο, βλέπει το λείψανο της να είναι αναπαυόμενο και δίπλα της να υπάρχει επιγραφή ότι την ημέρα που μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, εκείνη την ημέρα την παρέλαβε ο Κύριος. Και ένα χρόνο έμεινε το λείψανό της ακέραιο, ανενταφίαστο, μαρτυρώντας την αφθαρσία με την οποία την ενέδυσε το έλεος και η αγάπη του Σωτήρα Θεού.

Και καθώς σήμερα είναι Ε΄ Κυριακή των Νηστειών και τελειώνει η αγία και Μεγάλη Σαρακοστή και φθάνουμε στο Άγιο Πάσχα, επειδή υπάρχουν πολλοί από εμάς που δεν έχουν εξομολογηθεί, άλλοι διότι ντρέπονται, άλλοι διότι φοβούνται, άλλοι διότι διστάζουν, γι' αυτό η Εκκλησία μας προβάλλει σήμερα το παράδειγμα της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως, όσο αμαρτωλός κι αν είναι κανείς, συγχωρείται από τον Θεό. Μια αμαρτία δεν συγχωρείται. Η αμετανοησία, που είναι και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.