ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟ π. ΙΓΝΑΤΙΟ...
Στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ἁγίου Στεφάνου Ἀρναίας, λόγῳ τῶν μέτρων τῆς Πολιτείας πρός ἀποφυγήν διασπορᾶς τοῦ κορωναϊοῦ, ἒλαβε χώρα σήμερα Παρασκευή 4η Ἰουνίου τ.ἒ. ἡ πρώτη γιά τό 2021 Ἱερατική Σύναξη, μέ ὁμιλητή τόν Παν. Ἀρχιμ. π. Ἰγνάτιο Ριγανᾶ, Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, μέ θέμα: «Ο ΙΕΡΕΥΣ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ».
Πρό τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Ἰγνατίου ὁ Σεβασμιώτατος ἐνημέρωσε τούς Κληρικούς μας ἐπί διαφόρων τρεχόντων διοικητικῶν θεμάτων καί τούς καλωσόρισε στήν Ἓδρα τῆς Μητροπόλεως μετά τήν τελευταία Σύναξη κατά μῆνα Σεπτέμβριο 2020, λόγῳ τῶν προβλημάτων πού δημιούργησε ἡ πανδημία τοῦ κορωναϊοῦ.
Ὁ ὁμιλητής μέ λόγο γλαφυρό, θεολογικό, πρακτικώτατο καί πειστικό ὡμίλησε γιά τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως καί τή θέση τοῦ Πνευματικοῦ στήν ὀρθόδοξη ἐμπειρία καί ζωή. Κατ' ἀρχήν ἀνεφέρθη στή χαώδη ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς κατάσταση τῆς σημερινῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία εὑρισκόμενη σέ πνευματικό ἀδιέξοδο παραπαίει καί ζητεῖ ἀληθινή διέξοδο.
Στό πνευματικό αὐτό ἀδιέξοδο ὁ π. Ἰγνάτιος ἀντιπρότεινε ὡς μόνη λύση τήν ἐπιστροφή στόν Πατέρα μέσα ἀπό τό θεόσδοτο καί θεοΐδρυτο Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, ἐπισημαίνοντας ὃτι Μετάνοια σημαίνει ταπείνωση. Κι ὃμως, συνέχισε, μέσα ἀπό τό πλῆθος τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν δέν ἐκχέεται τό καρδιοστάλακτο δάκρυ τῆς μετανοίας, ὡς ἀντίδοτο τῆς παχυλῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Οὐρανό.
Κατόπιν ἀνεφέρθη διεξοδικά στήν ὑπό τοῦ Κυρίου σύσταση τοῦ Μυστηρίου ὡς ἀναγκαία προϋπόθεση γιά τή Σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Προέβη σέ σαφῆ διάκριση Γέροντος καί Πνευματικοῦ, στήν παραποίηση δυστυχῶς τῶν ρόλων αὐτῶν ἀπό τούς διαχειριστές τοῦ Μυστηρίου καί τήν προσκόλληση μερίδος τῶν πιστῶν στά πρόσωπα τοῦ Γέροντος ἢ τοῦ Πνευματικοῦ, πρᾶγμα πού ἀποβαίνει σέ ζημία καί τῶν δύο πλευρῶν καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.
Μέ ὡραιότατη ἀναφορά στά κείμενα τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου παρουσίασε τή «σύλληψη», τήν «κυοφορία» καί τόν «τοκετό» τῶν πνευματικῶν τέκνων ἀπό μέρους τοῦ Πνευματικοῦ Πατρός καί τίς θυσίες καί τά δάκρυά του, ἓως ὃτου μορφωθῆ ὁ Χριστός στίς ψυχές ἐκείνων πού προστρέχουν στό πετραχήλι του.
Ἀνέλυσε τόν παιδαγωγικό χαρακτῆρα τῶν ἐπιτιμίων πού πιθανόν ὁ Πνευματικός μπορεῖ νά ἐπιβάλλη στούς ἐξομολογουμένους ὡς θεραπευτικά μέσα καί τήν ἀνάγκη τῆς ἐξατομικεύσεως αὐτῶν, κατά τόν Μέγα Βασίλειο, ὣστε νά ἒχουν εὐλογημένα ἀποτελέσματα, ἀνάλογα μέ τήν ψυχική κατάσταση, τήν διάθεση καί τήν πρόοδο ἑκάστου.
Ἡ θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Πνευματικοῦ πρός τά πνευματικά του τέκνα καί ἡ ἀντίστοιχη ἐμπιστοσύνη τους σ' αὐτόν, ὁμολογουμένως φαίνεται ὃτι ταράζουν τά ἐσώψυχα τοῦ π. Ἰγνατίου, γι' αὐτό καί δακρύων κέντησε τόν πίνακα τῆς ἀπό μέρους τῶν Κληρικῶν μας τοιούτου εἲδους συμπεριφορᾶς πρός τούς μετανοοῦντες. Ἡ σχέση συνέχισε Πνευματικοῦ καί Ἐξομολογουμένου, εἶναι σχέση πού χτίζεται μέ τό Πετραχήλι, εἶναι σχέση πνευματικῆς ζωῆς καί ἐμπιστοσύνης πού βασίζεται στήν ἁγιοζωή καί ἁγιοεμπειρία τοῦ Πνευματικοῦ καί στόν πόθο τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου νά ἀποσείση ἀπό πάνω του τά ἐπίχειρα τῆς ἁμαρτίας.
Καί κατέληξε ὁ Γέροντας: «Ὁ ἱερεύς ὁ ὁποῖος ἀναλαμβάνει τό ἒργο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως εἶναι ἀπαραίτητο νά συνειδητοποιήσει ὃτι ἀναλαμβάνει ἒργο βαρύ, πολύ δύσκολο, ἱερόν καί λεπτόν. Καλεῖται νά χειριστεῖ τήν ἀνώτερη ἐξουσία καί νά ἐργαστεῖ τά ἒργα της, τά ὁποῖα εἶναι ἡ δέσμευσις ἢ ἡ λύσις τῶν ἁμαρτιῶν. Ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά ἒχει μορφώσει μιά ἂρτια προσωπικότητα ἀπό πάσης πλευρᾶς γιά νά μπορέσει νά ἀνταπεξέλθει εἰς τήν κατεξοχήν ἱερά καί βαριά ἀποστολή του.
»Τό κυριώτερο καί χαρακτηριστικώτερο τῆς προσωπικότητας τοῦ πνευματικοῦ πατέρα εἶναι νά ἀποδεικνύεται πνευματοφόρος καί πνευματοκίνητος. Νά εἶναι δηλαδή γεμᾶτος ἀπό τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ τέτοιο βαθμό ὣστε κάθε ἐνέργεια, σκέψις, συμβουλή, κατεύθυνσις, νά ἐμπνέεται ἀπό τήν πηγήν τῶν θείων χαρισμάτων καί θησαυρισμάτων, τό Ἃγιον Πνεῦμα. Νά ζεῖ ὡς ἐσταυρωμένος καί ἀναστημένος. Νά ἒχει συντελεστεῖ μέσα του ἡ πνευματική ἀνάστασις καί ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναγέννησις...»
Ὂντως μιά πνευματική σύναξη πού ἂφησε ἁγιοπνευματικά μηνύματα καί ψυχικά ὠφέλησε ὃλους!
