Γ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: ΖΗΤΕΙΤΕ ΔΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΑΥΤΟΥ!!!

   Η προκείμενη περικοπή είναι απόσπασμα από την θαυμάσια επί όρους ομιλίας του θεανθρώπου Ιησού.

   Σ' αυτήν τη περικοπή ο Κύριος, παρομοιάζει τον νου του ανθρώπου και τον οφθαλμό αυτού. Καθώς λέει, ο οφθαλμός όταν είναι υγιείς, οδηγεί με ασφάλεια το σώμα του ανθρώπου σε διάφορες ανάγκες και γενικά χρησιμεύει στην κανονική ενέργεια των μελών, έτσι και ο εσωτερικός οφθαλμός είναι ο νους.

   Αδελφοί μου όταν είναι υγιείς ο νους, δηλ. να μην κατέχεται από την ασθένεια της αμαρτίας τότε όλος ο άνθρωπος είναι υγιείς και πράττει έργα δικαιοσύνης.

   Όταν όμως ο οφθαλμός είναι σε σκοτάδι, εμποδίζει την κανονική και απρόσκοπτων λειτουργία του σώματος. Έτσι και ο νους όταν διαστρέφεται από πονηρών και φαύλων λογισμών, εμποδίζει τον άνθρωπο να πράττει τα κανονικά έργα, δηλ. έργα αρετής.

   Εάν λοιπόν, θέλουμε να κάνουμε όντως έργα δικαιοσύνης, οφείλουμε προ πάντων να μην έχουμε τον νου μας προσηλωμένο εντελώς στην ύλη, υπηρετούντα έτσι το έργο του διαβόλου, άνθρωποι που αγαπούν μέχρι λατρεία τα χρήματα και περιφρονούν το Θεό «πᾶσα δόσις ἀγαθῆ καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπό τοῦ πατρός τῶν φώτων, παρ' ὧ οὐκ ἔνι παραλλαγή ἤ τροπῆς ἀποσκίασμα» δηλ. Εξ αντιθέτου, κάθε αγαθή προσφορά προς τους ανθρώπους και κάθε δώρον τέλειον κατεβαίνει εκ των άνω, από τον ουρανόν, από τον πανάγαθον Θεόν, που είναι ο δημιουργός και πατέρας όλων των πνευματικών και υλικών φώτων, στον οποίον δεν υπάρχει καμμιά αλλοίωσις, ούτε η παραμικροτέρα σκια μεταβολής. (Ἰακ. α΄. 17).

   Όλοι μας οφείλουμε να μην έχουμε αφοσιωμένη την καρδιά μας μόνο και μόνο στο φαγητό, στα ρούχα μας, στα ποτά μας και να παρατούμε κάθε φροντίδα για τις ανάγκες της ψυχής μας∙ διότι πρέπει να έχουμε πάντοτε υπ' όψει ότι η ψυχή του ανθρώπου ως αθάνατος και αιώνια είναι ασυγκρίτως πολυτιμότερα του προσκαίρου και φθαρτού σώματος.

   Η απόκτηση λοιπόν, προς υπηρεσία του σώματος αναγκών δεν πρέπει να μας απορροφά και να αφήνουμε την φροντίδα της ψυχής, αλλά οφείλουμε να μεριμνούμε διότι αλλιώς θα καταντήσουμε να είμαστε αφιλάνθρωποι και πλεονέκτες, άρπαγες και άδικοι, άστοργοι και ανελεήμονες και άνθρωποι πάσης κακίας, επειδή, κατά των αποστόλων, «ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ ἑαυτοὺς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς». δηλ. Διότι ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Και μερικοί, οι οποίοι εκυριεύθησαν από αυτήν και την σφοδράν επιθυμίαν, που γεννά η φυλαργυρία δια το χρήμα, παρεπλανήθησαν και εξέκοψαν από την πίστιν και εκάρφωσαν τον ευτόν τους με πολλάς οδύνας και πόνους, σαν με φοβερά καρφιά. (Α΄ Τιμ. στ΄ 10).

   Αδελφοί μου εάν έχουμε στραμμένη την προσοχή μας μόνο στα εγκόσμια και αδιαφορούμε για τα πνευματικά έτσι δείχνουμε την διαγωγή μας έναντί Του ουδεμία πεποίθηση στρέφουμε εις την πρόνοια του Θεού - Δημιουργού μας όπου μας χαρίζει την άπειρη αγάπη Του, όχι μόνο σε εμάς τους ελαχίστους αλλά και για τα πετεινά του ουρανού ακόμα και αυτά τα κρινάκια του αγρού στα λιβάδια.

   Ας ζητήσουμε, ως γνήσιοι και αφοσιωμένοι οπαδοί του θεανθρώπου Ιησού, πρώτον για την βασιλεία του Θεού ας παρακαλέσουμε τον Κύριον της δόξης να βασιλεύσει στις καρδιές μας, ώστε να αφήσουμε κατά μέρος πάσα κακία και πάθος να λογιζόμαστε «ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε» δηλ. όσα είναι αληθινά, όσα είναι τίμια και σεβαστά, όσα είναι δίκαια ενώπιον του Θεού, όσα είναι αμόλυντα και καθαρά, όσα είναι αγαπητά και ευάρεστα στον Θεόν και τους ανθρώπους, όσα έχουν και δίδουν καλήν φήμην και υπόληψιν, κάθε αρετήν και κάθε τι το άξιον επαίνου, αυτά και μόνα να συλλογίζεσθε.(Φιλιπ. δ΄. 8).