Σήμερα, κατά την Ε΄ Παρασκευήν των Νηστειών, ψάλλεται ολόκληρος ο Ακάθιστος Ύμνος.

      Αδελφοί μου, ο Ακάθιστος Ύμνος είναι η μεγαλύτερη προσευχή της Εκκλησίας προς την Κυρίαν Θεοτόκον, η οποία προσφέρει χαρά και αγαλλίαση στην Παναγία και σε όλους τους ευσεβείς χριστιανούς.

    Είναι προσευχή, χαρά, αγαλλίαση, ευχαριστία, Δοξολογία, διδασκαλία, αποκάλυψη του Μυστηρίου της Ενσαρκώσεως του Λόγου του Θεού, αποκάλυψη του θαύματος της Παναγίας. Είναι ένα ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο, μέσα από το οποίο υπηρέτησε η Παναγία, και μέσα από τα οποίο δοξολογείται και υμνολογείται η Κυρία Θεοτόκος, ως Μητέρα του Θεού, ως η Δέσποινα του κόσμου, ως η Μήτρα της Εκκλησίας, ως η Πύλη της Σωτηρίας.

    Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου διακηρύττουν και ομολογούν, ότι η Παναγία μας προσέφερε τον Χριστόν Θεάνθρωπον Κύριον και Σωτήρα του κόσμου, Ο Χριστός μας προσέφερε την Εκκλησία και η Εκκλησία μας προσφέρει την σωτηρίαν. Άνευ και εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.

    Το περιεχόμενο του Ακαθίστου Ύμνου, είναι αυτή η αποκάλυψη και η δοξολογία του Μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως του Χριστού και των αποτελεσμάτων αυτού, δηλαδή της νέας κτίσεως, της νέας ζωής εν Χριστώ Ιησού, η οποία επεκτείνει τον άνθρωπο εις την αιωνιότητα.

    Και αναλύοντας ο Υμνογράφος την αποκάλυψη του Μυστηρίου, εξυμνεί την Κυρίαν Θεοτόκον με τα υπερκόσμια επίθετα και ονόματα, τα οποία εκφράζουν το θαύμα και το μεγαλείο της Παναγίας και την ανεπανάληπτο θέση Της εις την ζωή της Εκκλησίας.

    Όλος ο Ακάθιστος Ύμνος περιλαμβάνει είκοσι τέσσερες «οίκους», όπως ονομάζονται οι στροφές του ποιητικού λόγου και αρχίζουν με τα Γράμματα του Ελληνικού Αλφάβητου κατά σειρά. Οι δωδεκάδα των περιττών αριθμών είναι εκτενέστεροι, περιλαμβάνουν εξ ζεύγη χαιρετισμών η κάθε μία και τελειώνουν με το εφύμνιο «Χαίρε, Νύμφη ἀνύμφευτε». Και οι άλλοι δώδεκα των αρτίων αριθμών είναι σύντομοι και καταλήγουν με το εφύμνιο «Αλληλούϊα».

    Το εφύμνιο «Χαίρε, Νύμφη ἀνύμφευτε», αποδίδει ακριβώς την αειπαρθενίαν της Παναγίας. Η Παναγία εις την υμνολογία της Εκκλησίας, παρμένη από την Αγία Γραφή, ονομάζεται «Νύμφη Χριστοῦ» και «Θεόνυμφος Μήτηρ». Και ως Νύμφη Χριστού προσέφερε την υπακοή και την υποταγή Της εις την Βουλή του Θεού, την οποία μετέφερε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εις τον Ευαγγελισμό Της. Και από την υπακοή αυτή της Παρθένου Νύμφης, έγινε η σύλληψη «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» δια την Γέννηση του Εμμανουήλ, χωρίς να θιγεί η παρθενική καθαρότητα Της «μή νυμφευθεῖσα και μη προσομιλήσασα ποτέ ἀνδρί». Έτσι η Παναγία είναι και παραμένει Νύμφη, ανύμφευτος.

    Και το εφύμνιο «Αλληλούϊα», που είναι παρμένο από την Αποκάλυψη και αποτελεί την δοξολογία των Αγγέλων και των Αγίων εις την θριαμβεύουσα εν Ουρανοίς Εκκλησία, σημαίνει Αίνον, δοξολογία προς τον Θεό. Αποδίδεται με την έννοια: «Αἰνεῖτε τόν Κύριον», «Δοξάσετε τόν Κύριον».

    Ο Συγγραφέας του Ακαθίστου Ύμνου είναι άγνωστος.

   Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι συνδεδεμένος με την Μαρτυρική Πόλι του Γένους, την Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη. Άγνωστο πότε και από ποιο εγγράφει ο Ύμνος των Χαιρετισμών εις την Πόλιν. Εψάλη όμως την νύχτα της 8ης Αυγούστου του έτους 626 εις την Πόλιν, εις την Παναγία των Βλαχερνών «ὀρθοστάδην τότε πᾶς ὁ λαός κατά τήν νύχταἐκείνην τόν ὕμνον τῇ τοῦ Λόγου Μητρί γηθόμενος ἔμελψαν», εις τιμή και ευχαριστία προς την ελευθερώσασα την Πόλιν Κυρίαν Θεοτόκον, από την πολιορκία των Αβάρων.

    Τότε συνετάγη και το Κοντάκιο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ», και συνδέθηκε με τον Ακάθιστο 'Υμνο, άσχετο βεβαίως με την όλη υπόθεση του περιεχομένου του Ακαθίστου Ύμνου, τονίζοντάς όμως το ιστορικό Γεγονός της ψαλμωδίας του Ακαθίστου Ύμνου κατά τη νύχτα εκείνη, εις ευχαριστία προς την Θεοτόκο, δια την λύση της πολιορκίας και τα νικητήρια.

    Έτσι, ψάλλοντας ή αναγιγνώσκοντες τον Ακάθιστο Ύμνο, πρέπει να στρέψουμε τα βλέμματα της ψυχής και της προσεχής μας προς την Μαρτυρική Πόλιν του Γένους μας, την αείποτε Βασιλίδα των Πόλεων, την Πόλιν της Ορθοδοξίας, την Καθέδρα του Σεπτού ημών Οικουμενικού Πατριαρχείου, την Πόλιν της Πρωτοθρόνου και Μαρτυρικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, την Πόλιν της Αγίας και Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, και ατενίζοντας το μαρτύριο της, την προσφορά της την Μαρτυρία της, να προσευχώμεθα υπέρ της ευσταθείας της Μεγάλης Εκκλησίας, υπέρ του Σεπτού ημών Οικουμενικού Πατριάρχου, των Αγίων Αρχιερέων, του ιερού Κλήρου και του ευσεβούς Λαού της Βασιλευούσης, υπέρ «τῶν ὁλίγων τούτων καί ἀμετρήτων» των φυλασσόντων τας φυλακάς του ευσεβούς ημών Γένους.

    Τελειώνοντας ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιερισσού, Αγ. Όρους & Αρδαμερίου κυρού Νικοδήμου λέει: «Με αυτές τις σκέψεις και τα αισθήματα ψάλλομε τον Ακάθιστο Ύμνο προς την Κυρία Θεοτόκο. Και η θερμή παράκλησης μου δια τους χριστιανούς μας, είναι να μάθουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου κάθε μέρα στο σπίτι τους. Είναι μεγάλη ευλογία, Είναι η προστασία της Παναγίας για την οικογενειά σας».

    Αδελφοί μου! Αγαπάτε την Παναγία, ευλαβείστε την Παναγία. Πιστεύετε την Παναγία ως την όντως Θεοτόκο. Η ικεσίας της είναι σωστική για τους χριστιανούς.

     Όποιος δεν αγαπά την Παναγία, όποιος δεν πιστεύει στην Παναγία, ως την όντως Θεοτόκον, αυτός δεν είναι χριστιανός, αυτός δεν μπορεί να αγαπά τον Χριστό, αυτός δεν μπορεί να σωθεί.

     Γι' αυτό η Ορθόδοξος Εκκλησία, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσεύχονται πάντοτε και αναφωνούν: «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς». Αυτήν την προσευχή να επαναλαμβάνετε πάντοτε προς την Θεοτόκον, όπως το «Κύριε, ἐλέησον με» προς τον Κύριον.

     Ας δοξολογήσουμε τον Κύριον και τη δόξα του Ιησού Χριστού και Σωτήρα μας και ας υμνολογήσουμε την Κυρία Θεοτόκο την Αειπάρθενον Μητέρα μας, επικαλούμενοι πάντοτε την χάριν και την ευλογία και την φοβερά προστασία των, τις οποίες εύχομαι πλούσιες εις όλους σας.

                           Χρόνια πολλά και ευλογημένα.